Als een ouder overlijdt met een langstlevenden testament, dan gebeurt er op het eerste oog nog helemaal niets met de erfenis. Het is dan ook helemaal niet gek dat de kinderen bij het overlijden van de tweede ouder niet weten dat hun erfdelen uitgegroeid kunnen zijn tot fors opgelopen rentedragende schulden.
Die schulden zijn in feite de niet uitbetaalde erfdelen van de kinderen, in de nalatenschap van de eerstoverleden ouder. Meestal loopt daar stilletjes een rente over, met de bedoeling erfbelasting te besparen bij het tweede overlijden. Maar als de niet uitbetaalde erfdelen, plus jarenlang opgelopen rente, hoger zijn dan het aanwezige vermogen bij het tweede overlijden, kunnen er problemen ontstaan.
Zo speelde er onlangs een geval van vier kinderen bij de rechter. Na het overlijden van hun tweede ouder hadden twee kinderen de erfenis aanvaard. De twee andere kinderen hadden beneficiair aanvaard, zodat zij niet aansprakelijk zouden worden als de nalatenschap meer schulden dan baten zou bevatten.
De twee kinderen die de erfenis hadden aanvaard, kwamen erachter dat de erfenis niet groot genoeg was om de erfdelen van alle kinderen uit de nalatenschap van de eerst overleden ouder te betalen. Omdat zij hadden aanvaard zouden ze uit hun eigen portemonnee bij moeten leggen om de twee andere kinderen hun volledige erfdeel uit te kunnen betalen. Ze hadden dit kunnen voorkomen door ook beneficiair te aanvaarden, net als de andere kinderen. De rechter vond echter dat zij dit hadden kunnen weten en gaf geen toestemming om alsnog beneficiair te aanvaarden.
Wilt u voorkomen dat u aansprakelijk wordt voor een onverwachte schuld uit een nalatenschap? Neem dan voor u een aanvaarding tekent contact met ons op.
Notamail 22 augustus 2018, nummer 198.