Om een hypothecaire lening aan te vragen is het niet ongebruikelijk dat van de aanvrager een taxatierapport van de woning wordt verlangd. In de opdracht aan de taxateur zal ook moeten worden aangegeven dat de taxatie moet worden verricht in het kader van de aanvraag voor een hypothecaire financiering.
Van de taxateur mag worden verwacht dat hij de nodige zorgvuldigheid zal betrachten bij het vaststellen van de waarde van de woning en ook zal instaan voor de juistheid van de taxatie. Het gaat hier immers om de bank te informeren over de werkelijke waarde van de woning. De waarde van de woning is één van de elementen op basis waarvan de bank de aanvraag zal beoordelen.
Desondanks wordt door een taxateur dikwijls ook een exoneratiebeding in het rapport opgenomen. Dit houdt in dat de taxateur geen enkele aansprakelijkheid aanvaardt tegenover anderen dan de opdrachtgever. Als de aanvrager dit rapport met het exoneratiebeding ter beschikking stelt aan de bank, is het aan de bank om daarvan gebruik te maken. Twijfelt de bank aan de juistheid van het rapport, dan staat het de bank vrij een eigen opdracht tot taxatie te verstrekken.
Volgens de Rechtbank Amsterdam is het opnemen van een exoneratiebeding door een taxateur niet onredelijk. Wordt door de bank op grond van het taxatierapport met exoneratiebeding een hypothecaire lening verstrekt en blijkt later dat de taxatie niet overeenkomt met de werkelijke waarde van de woning, dan kan de bank de taxateur daar niet op aanspreken. Naar het oordeel van de rechtbank is taxatie geen exacte wetenschap, maar een schatting van de waarde in het economisch verkeer op het moment van taxatie.
Wilt u meer weten over dit onderwerp? Maak dan een afspraak met ons kantoor. Wij kunnen u deskundig adviseren.
Bron: Rechtbank Amsterdam, 19 november 2014, RBAMS:2014:7365