Testamenten die ervoor zorgen dat de langstlevende de kinderen niet direct hun erfdeel hoeft te geven, zijn algemeen bekend. De kinderen moeten meestal wachten tot de laatste ouder overlijdt en dan krijgen zij hun erfdeel van de eerste ouder, tezamen met het erfdeel van de laatst overleden ouder.
De meeste ouders maken dit soort testamenten niet om de kinderen te benadelen, maar om elkaar te beschermen. De kinderen moeten alleen wat langer wachten op hun geld. Het kan overigens wel voorkomen dat de kinderen bij het overlijden van de langstlevende ouder de zogenaamde hond in de pot vinden als de langstlevende ouder het hele kapitaal heeft opgemaakt. Maar het recht voor de langstlevende om de nalatenschap op te maken is juist vaak de belangrijkste reden voor ouderparen om een langstlevendenregeling te maken.
In sommige langstlevende testamenten staan extra momenten omschreven waarop de kinderen hun erfdeel kunnen opeisen, bijvoorbeeld als de langstlevende ouder gaat hertrouwen of samenwonen. Zo speelde er onlangs een geval bij de Rechtbank Noord-Nederland waarbij de in 1993 overleden moeder een langstlevenden testament achterliet. Haar kind zou zijn erfdeel pas krijgen als zijn vader overleed of zou gaan hertrouwen of samenwonen. De vader ging direct na het overlijden van moeder samenwonen met zijn vriendin. Het kind eiste zijn erfdeel van moeder nog niet op maar wachtte daarmee tot vader ruim twintig jaar later ook overleed.
De vriendin vond dat het kind geen recht meer had op het erfdeel van zijn moeder omdat hij te lang had gewacht met opeisen. De rechter vond ook dat de verjaringstermijn van twintig jaar was verlopen. Het kind had dus inderdaad te lang gewacht, en zag zijn erfdeel aan zijn neus voorbijgaan.
Bent u goed op de hoogte van de gevolgen van uw eigen testament of van het testament van uw overleden partner of ouders? Het is helemaal niet ongebruikelijk om de gevolgen door te nemen met uw notaris. Wij gaan daar graag samen met u voor zitten.
Bron: Notamail 2016/196