Voor gehuwde personen geldt bij echtscheiding dat er partneralimentatie betaald moet worden. De hoogte van de alimentatie wordt bepaald op basis van behoeftigheid bij de ene echtgenoot en draagkracht bij de andere echtgenoot. Voor samenwoners geldt deze regel niet automatisch.
Toch zijn er veel samenwoners die liever niet trouwen, maar wel met elkaar willen afspreken dat bij uit elkaar gaan de verzorging over en weer goed wordt geregeld. Zij leggen hierover dan een clausule vast in hun samenlevingscontract. De Staatssecretaris van Financiën is onlangs in een brief aan de Tweede Kamer ingegaan op de gevolgen hiervan voor de inkomsten- en schenkbelasting.
Alimentatiebetalingen bij samenwoners kunnen net als bij gehuwden afgetrokken worden van de inkomstenbelasting. Voorwaarde is wel dat betaald wordt om te voldoen aan een natuurlijke verbintenis, lees: om de ex-partner de nodige verzorging te bieden. Ontvangen alimentatie is belast voor de inkomstenbelasting. Het betalen van alimentatie is een schenking, maar als ook hier weer sprake is van een de zogenaamde natuurlijke verbintenis, dan is de schenking vrijgesteld.
De Belastingdienst zal moeten beoordelen of er sprake is van een aanvaardbare hoogte van de alimentatie die voor de aftrek bij de inkomstenbelasting en de vrijstelling van de schenkbelasting in aanmerking komt. Dit om te voorkomen dat mensen hogere bedragen aan alimentatie afspreken om meer aftrek of een vrijgestelde schenking te bewerkstelligen. De staatssecretaris keurt goed dat de Belastingdienst uitgaat van de normen voor vaststellen van alimentatie, de zogenaamde Tremanormen, die bij gehuwden worden gebruikt om de hoogte van de alimentatie vast te stellen of te toetsen.
Hebt u behoefte aan meer informatie over alimentatieafspraken in uw samenlevingsovereenkomst? U kunt vanzelfsprekend bellen met ons kantoor voor een telefonisch of persoonlijk gesprek. Wij zijn u graag van dienst.
Bron: Notamail 2015/167