Als iemand zonder testament overlijdt, gaat de notaris uitzoeken wie de erfgenamen zijn.
Als de overledene alleenstaand is, dan spitst de zoektocht zich toe op de ouders, broers en zusters. Zijn die al overleden, dan zijn er soms nog kinderen van de broers en zusters in leven, of misschien zelfs nog verdere afstammelingen. Soms moeten zelfs de ooms en tantes en diens afstammelingen gezocht worden. Een tijdrovende en kostbare klus!
Als er niemand wordt gevonden of als er maar een paar gevonden erfgenamen willen meewerken spreek je van een zogenaamde ‘onbeheerde’ nalatenschap. Dat is ook het geval als iemand erfgenaam blijkt te zijn, maar zonder vaste woon- of verblijfplaats over de aardbol zwerft. Er moet dan via de rechter een vereffenaar benoemd worden die – ondanks dat niet alle erfgenamen meewerken – toch de nalatenschap verder kan afwikkelen. Het erfdeel van die erfgenamen kan vervolgens aan de Staat worden afgedragen, waar het erfdeel twintig jaar wordt bewaard voor die personen.
Als een alleenstaande wil voorkomen dat er na overlijden veel erfgenamen gezocht moeten worden, staat hem maar één ding te doen, en dat is het maken van een testament. Hij kan dan zelf bepalen wie zijn erfgenamen moeten worden. Bijvoorbeeld een paar familieleden en vrienden, of een goed doel. Daarnaast is het handig om een executeur in dat testament te benoemen, die de afwikkeling van de nalatenschap voor alle betrokkenen kan doen.
Bent u alleenstaand en wilt u een langdurige en kostbare afwikkelingsprocedure van uw nalatenschap voorkomen? Neem dan contact op met ons kantoor voor het maken van een afspraak.
Bron: Rb. Den Haag 27 augustus 2019, nrs. 7780135 EJ VERZ 19-78001 en 7780045 EJ VERZ 19-77999.