Ouders willen hun kind soms ondersteunen met een schenking. En ook al vinden zij hun schoonzoon of -dochter best aardig, het is toch vaak de bedoeling dat het bedrag alleen aan het eigen kind toekomt. Zo willen de ouders het kind niet alleen tijdens het huwelijk beschermen, maar vooral als het kind gaat scheiden.
Wat moet er met je geld en je bezit gebeuren als je door onvoorziene omstandigheden zelf niet meer in staat bent om dat te bepalen? Die vraag stellen steeds meer jonge mensen zich en laten daarom een levenstestament opmaken. Diezelfde trend is waarneembaar bij ondernemers en gescheiden ouders.
Het verlaagde tarief voor de overdrachtsbelasting bedraagt sinds 15 juli 2011 2%. Deze verlaging is alleen van toepassing op verkrijging van onroerende zaken die naar hun aard zijn bestemd voor bewoning door particulieren. Ook de bijbehorende tuin, schuur of garage behoren tot de woning, als deze zich op hetzelfde perceel als de woning bevinden. Levering van alle overige onroerende zaken zijn onderworpen aan een tarief van 6%.
Als er bij een echtscheiding kinderen betrokken zijn, wordt er meestal geregeld hoe de ouders voor de kinderen gaan zorgen. Het gaat dan niet alleen om de vraag waar de kinderen wonen, welke ouder de financiën regelt of wie met de kinderen naar de kapper gaat. Een belangrijk aandachtspunt is ook, hoe de omgang met de grootouders wordt geregeld.
Gecompliceerde echtscheidingen komen met grote regelmaat voor. Is het niet omdat beide partners ruziënd zoveel mogelijk profijt willen halen of hun partner willen tegenwerken, dan is het wel om de verdeling van schulden. Als een van beiden dan ook nog een bedrijf heeft, biedt dat mogelijkheden voor nog meer getouwtrek.
Het komt geregeld voor dat partijen bij het passeren van een leveringsakte een bedrag in depot storten bij de notaris. Dat gebeurt vooral bij de aankoop van een nieuwbouwwoning. De laatste 5% van de aanneemsom wordt in depot gestort bij de notaris en wordt aan de aannemer uitgekeerd, zodra de woning geheel naar tevredenheid van de koper is opgeleverd.
Mensen die een erfenis krijgen waarvan zich een deel in het buitenland bevindt, bijvoorbeeld een banktegoed in Zwitserland, moeten ook over dat buitenlandse deel erfbelasting betalen.
Scheidingen en de daarop volgende vaststelling van de alimentatie veroorzaken een constante stroom van geschillen die voor de rechter uitgevochten worden. In huwelijkse voorwaarden komen de meest uiteenlopende afspraken over mogelijke alimentatie voor, van heel veel betalen tot helemaal niets betalen. Welke vrijheid hebben partners eigenlijk op dit terrein?
Mensen die jaarlijks bedragen aan goededoelorganisaties schenken, kiezen vaak voor een schenkingsvorm waarbij de hele gift afgetrokken kan worden voor de Inkomstenbelasting. Tot voor kort werden deze zogenaamde periodieke giften vastgelegd in een notariële akte om de gift aftrekbaar te laten zijn. Dat hoeft tegenwoordig niet meer, een onderhandse overeenkomst volstaat.
Samenwoners die uit elkaar gaan, kunnen ook bij of na het verbreken van hun relatie afspraken over alimentatie maken. Om de naleving hiervan zeker te stellen, kunnen zij de afspraken dan het beste vastleggen in een overeenkomst. Die overeenkomst moet zodanig zijn opgesteld dat, bij eventuele problemen later, naleving kan worden afgedwongen zonder tussenkomst van een rechter. De vraag is of ze die afspraken door de rechter moeten laten vastleggen of door iemand anders.